Hoofdstuk 6

 

Zoals jij je verzet tegen

het dienen van je broeder

zo ook verzet je je

 tegen je eigen verlossing.

 

24 april 1988

 

Er zijn bijna twee maanden verstreken sinds mijn sessie met Jeremiah. Twee van de waarschijnlijk drukste maanden van mijn leven. Een zakelijke mogelijkheid heeft zich aangediend, en ik heb me er halsoverkop ingestort.

 

De afgelopen jaren heb ik voornamelijk mijn brood verdiend in de gezondheidszorg, waar ik alles heb geleerd wat er te weten valt van doktersassistent tot kliniekmanager. Nu werk ik samen met een softwarebedrijf om een managementsysteem voor de gezondheidszorg te ontwikkelen, compleet met handleidingen en protocollen, dat in het hele land op de markt zal worden gebracht.

 

Mijn partner en ik hebben koortsachtig gewerkt om het prototype te voltooien. Een paar weken geleden hebben we onze “pitch” gehouden voor de president van het softwarebedrijf, in een limousine die in Seattle rondreed. De president was erg onder de indruk – zo onder de indruk dat hij me heeft aangenomen als consultant trainer, en akkoord is gegaan met onze voorwaarden voor de toekomstige rechten op het product. Kortom, ik word betaald om het grootste deel van mijn tijd te besteden aan de voltooiing van een programma dat mij auteursrechten zal opleveren voor elke verkochte eenheid, en het softwarebedrijf zal het programma een verplicht onderdeel van hun pakket maken!

 

Nu begint de wervelwind van de laatste maanden te bedaren. Of, misschien moet ik zeggen “te wennen”. We zijn verhuisd naar ons nieuwe kantoor, hebben talloze planningsessies voor marketing bijgewoond, zijn door het hele Puget Sound-gebied gereden om klanten te ontmoeten, en hoewel het tempo nog steeds hoog is, voelt het in ieder geval steeds meer als routine.

 

Dat komt wel goed. Ik zie dat over een jaar, misschien minder, alles op zijn plaats zal vallen. En dan…vrijheid!

 

Het is verschillende keren voorgekomen dat ik Jeshua’s aanwezigheid heb gevoeld. Gisteren nog, toen ik bezig was met het opnieuw formatteren van wat materiaal, voelde ik hem. Binnensmonds mompelde ik dat ik echt geen tijd had, dus alsjeblieft leid me niet af. Stel je voor! En sommige ouders maken zich zorgen over de onzichtbare speelkameraadjes van hun kinderen!

 

Ik kijk uit naar vanavond. Ik kan mijn werk rustig achterlaten op kantoor; ik lig ver voor op schema. Tijd om achterover te leunen en van alles te genieten.

 

*****

 

Terwijl ik zachtjes heen en weer schommel, mijn voeten op de vensterbank voor me, het zachte licht van een opmerkelijk heldere avond in me opnemend, begint dat vertrouwde gevoel. Eigenlijk kijk ik uit naar de verbinding, wat er ook uit voortkomt.

 

Nu, beginnen we.

 

Stilte.

Ik zeg je nogmaals: stilte.

Net onder het geraas en rumoer van jouw wereld,

is een rustige stem die degene aanroept

die onmetelijke afstanden heeft gereisd

en door tijd zonder begin.

 

Zo vriendelijk is de stem dat we ons zeker moeten vergissen.

Anders dan de kreten van de wereld,

is het geluid niet vertrouwd,

en wordt zo vaak niet herkend.

Daarom,

stilte voor de zoeker van de Waarheid

eens gekend, dan verloren.

Stilte is de deur waarop ik klop,

wetende, dat als de zoeker stil is,

mijn klop gehoord zal worden

en ik naar binnen zal gaan.

 

Kun jij stilte toestaan?

Ben je bereid om de verlangens te verstillen

die niet uit de Vader geboren zijn

maar uit het gedruis van de wereld?

Zoek eerst het Koninkrijk der Hemelen,

en ga er binnen door stilte.

O, jij die gelooft, zelfs voorbij je eigen geloof

dat je de Vader bent kwijtgeraakt,

en afgescheiden bent van Zijn goddelijke Liefde,

kun je niet zien dat het slechts je eigen stem is

die tot je roept?

 

Ik verzoek je stil te worden,

zodat de stem eindelijk kan worden gehoord.

Dit is het lieflijke keerpunt

van je lange reis.

Hier wordt de weg naar huis opnieuw ontdekt.

 

Ik sta hier aan dit einde van de weg,

terwijl jij daar wacht,

aan de rand van de wereld

die jij je hebt ingebeeld.

 

Wend je oor dan zachtjes af

van het lawaai

waar je al zo lang in ondergedompeld bent.

Draai je zachtjes om en hoor Mijn stem roepen:

De Weg ligt nu voor je,

en de tafel is gereed.

Onze Vader wacht op ons.

Kom tot stilte,

laat de reis eindigen.

Het is maar een kleine stap wanneer

je je eenmaal tot Mij wendt en Mij hoort.

 

Kom, vraag Ik je, kom!

 

Amen.

 

*****

 

6 mei 1988

 

Nu, beginnen we.

 

Het is zo lang geleden sinds

wij samen op aarde liepen.

Want ik zeg je deze Waarheid:

de Zoon is maar Eén.

Nooit is er een tijd,

noch ooit een plaats,

waar illusie regeert,

behalve in je eigen waanvoorstelling.

Want altijd en eeuwig is de Waarheid,

en de Waarheid is deze:

de Zoon is Eén,

eeuwig verenigd met de Vader,

die de essentie is van de eniggeboren Zoon,

de vorm van de Vaders aanwezigheid.

 

Weet je hoe ver je hebt gezworven

op je reis door ontelbare illusies?

Heb je ook maar een flauw idee

van de werelden die je hebt geschapen?

De droom eindigt waar het Koninkrijk begint.

Daarom,

“Gij kunt niet God dienen en de mammon.”

 

Want of je dient de Eén en ontkent de ander,

of je zult de ander dienen

en niet de Ene.

 

Denk niet dat jij, die alleen maar

jouw geloof in afscheiding kan verlangen,

op hetzelfde moment

in het Koninkrijk kunt verblijven.

Dat is een misleiding, zij het subtiel,

die de zoeker van de ware Geest verleidt.

Lang heb ik gewacht op dit tijdperk

om op het oppervlak van jullie geliefde aarde te zijn.

Nu is de tijd aangebroken.

De Zoon zal niet meer lijden onder de kwelling

van zijn illusies.

Kijk: je kunt niet zien vanwaar

het Licht van de Heilige Vader verschijnt.

Kijk nog eens, en je ziet geen einde.

Zo is het,

en zo zal het weer zijn op aarde.

 

Geef je over aan Mij,

want inderdaad,

ben Ik de Weg, de Waarheid en het Leven,

en evenzo,

ben jij dat.

Laat de Droom eindigen,

zodat het Koninkrijk kan worden gekend.

 

Amen.

 

*****

 

 

25 mei 1988

 

Nu, beginnen we.

 

Hallo, Marc.

 

“Hallo, Jeshua. Hoe is het?”

 

Met mij gaat het goed, Marc. Hoewel ik zie dat het met jou niet zo is.

 

“Het is te zien, hè?”

 

Mijn dierbare vriend,

de waarheid is nooit verborgen,

op geen enkel moment, voor niemand.

Hoewel, natuurlijk,

velen het liever niet zien.

 

“Dat roept bij mij de vraag op: waarom ben ik moe, vanuit jouw perspectief?”

 

Vermoeidheid heeft niets te maken met het lichaam.

Het heeft alles te maken met de denkgeest.

Het is louter door het lichaam

dat disharmonie wordt geuit,

en dit alleen omdat je weigert

de ware bron ervan te erkennen.

Zeggen “Ik ben moe” is niet veel meer

dan een vlucht van waarheid naar illusie.

 

“Nou, waarom ben ik moe?”

 

Je weet het antwoord hierop zonder het te vragen.

 

“Omdat ik mijn hart niet volg.”

 

Zo is het.

 

“Ik schijn vast te houden aan de overtuiging dat de werkelijkheid ‘daarbuiten’ is. Als ik me eenvoudigweg helemaal niet meer tegen mijn hart zou verzetten, zou er rampspoed volgen en de wereld zal me veroordelen.”

 

Erop staan om deel van de wereld te zijn

is de veroordeling al accepteren.

 

“Dus wat moet ik doen? Gewoon met mijn ogen knipperen, en weglopen van verantwoordelijkheden?”

 

Natuurlijk niet.

Maar door te vertrouwen op de stem van de Heilige Geest,

en de richting op te gaan

waarnaar hij wijst,

zul je een moeiteloze overgang mogelijk maken.

Je hoeft niet te denken dat je moet zorgen

voor het welzijn van anderen,

want als de Geest helemaal wordt vertrouwd,

zal er geen overgang optreden

die niet ook alles voedt

waaraan je momenteel deelneemt.

Nogmaals,

het gaat om vertrouwen.

 

“Maar hoe weet ik wat echt de stem van de Heilige Geest is, en niet gewoon nog meer subtiel ego gedoe?”

 

Wanneer je alle gedachten loslaat over wat

het goede voor jou is,

wanneer je alle gedachten loslaat

dat God niet te vertrouwen is –

want wat is verzet tegen de Heilige Geest anders dan dit geloof?

En vooral wanneer je alleen maar wenst leeg te zijn,

dan zul je

de stem van de Heilige Geest horen.

 

Marc,

Ik ben gekomen omdat jij geroepen hebt.

Zo zal het zijn voor alle zonen van God

die vast zitten in de slavernij van hun eigen misleiding,

maar die voelen dat verlossing mogelijk is.

Geen roep om verlossing wordt door Mij niet gehoord.

 

Welnu,

is het niet slechts een kleinigheid om je gekozen

doel te herkennen?

Het resultaat van zo’n keuze kun je niet zien.

En dat is ook niet nodig.

Want als de ziel ervoor kiest God te dienen,

dient zij het mysterie dat boven alle blaam verheven is.

Het is datgene wat volledig kan worden vertrouwd.

Want sinds de Zoon

voor het eerst de gedachte van Afscheiding onderschreef

heeft de Vader gepoogd Zijn plaats te herstellen.

Hij alleen kent de vrucht van alle diensten

verleend door de ziel die voorbij schaduwen ziet.

Ik zal dit met je delen

voordat ik deze communicatie beëindig:

nooit zal ik vragen dat je

je eigen vrije wil opgeeft.

Maar toch,

Jij hebt gevraagd om deel te nemen aan het

het ontwaken van de Zoon,

en daarom zijn we naar jou toegekomen.

Wil je nog wat langer wachten?

 

Zoals je je verzet tegen  het dienen van je broeder

zo ook verzet je je tegen je eigen verlossing.

Dit is één en hetzelfde.

Ik moedig je aan je hart te volgen,

en je vertrouwen niet in het geloof van de wereld te plaatsen,

maar alleen in het Licht van onze Vader

dat binnenin je is.

Hierin ligt waar je naar verlangt.

Hierin ligt je uiteindelijke vrede.

Hier, BEN IK,

en ik verlang dat alle zonen van God

wonen waar IK BEN.

 

Inderdaad,

vrede is slechts Liefde die ernaar verlangt

om zichzelf te delen,

en dat is het Licht

dat in de wereld is gekomen.

Welk werk kan verhevener zijn dan dit?

 

Welke taak is van groter belang?

Wat, geliefde broeder,

kan de wereld bieden dat in de verste verte

even waardevol voor je kan zijn?

 

“Zoek eerst het Koninkrijk.”

Marc, je hebt gezocht,

en je hebt gevonden.

 

Nu is het tijd om te delen,

zodat de wereld het Licht kan begrijpen,

en de duisternis loslaten.

 

Vrees niet,

want ik ben altijd bij je.

Dat weet je heel goed.

Leef wat je weet.

 

Amen

 

*****

 

 

Dat geeft de doorslag. Vaak tijdens deze ervaring met Jeshua, heb ik de gedachte gehad om een sessie met Jonah te plannen, de enige persoon – misschien moet ik zeggen “entiteit” – wiens autoriteit ik vertrouw. Zijn leiding in de afgelopen drie jaar is griezelig accuraat geweest, en de diepgang van zijn onderwijs onovertroffen. Wie of wat Jonah ook is, ik ben hem volledig gaan vertrouwen. Dit betekent niet dat ik altijd zijn advies opvolg; integendeel. Het lijkt erop dat vaker wel dan niet, als hij de hoge weg voorstelt, ik de lage weg neem. Het volgen van de lage wegen heeft me uiteindelijk tot de nederige erkenning gebracht dat, op manieren die ik nog niet begrijp, Jonah de dingen vanuit een veel breder gezichtspunt lijkt te zien dan ik.

 

Nu is er geen aarzeling meer. Ik pak mijn schrijfblok, schrijf een lijst met vragen op, prop het in een enveloppe en adresseer hem haastig aan Hossca Harrison, die als channel voor Jonah fungeert. Ik haast me naar buiten in de winderige lentemiddag en ren naar de brievenbus op de hoek. Net voordat ik de brief in de brievenbus deponeer, doe ik een stil beroep op Jonah om in zijn antwoorden volkomen open tegen mij te zijn.

 

Terug in mijn appartement lees ik de communicatie die ik zojuist heb gehoord nog eens door. Ik dacht dat ik de angst om deze informatie te delen wel te boven was. Maar het komt zo radicaal op me over – het vraagt om verandering op fundamentele niveaus, en op manieren die ik nog niet begrijp. Hoe kan ik het dan delen?

 

*****

 

6 juni 1988

 

Nu, beginnen we.

 

Terwijl je tot rust komt,

kijk uit over de schoonheid van jouw aarde.

Daar is geen gebrek aan harmonie.

Het is dit gevoel van eenheid

wat zovelen aantrekt tot de natuur.

Toch rijst de vraag:

“Waarom leef ik niet in overeenstemming met deze harmonie?”

De “ik” waar ik naar verwijs is de mensheid.

 

Marc,

Ik ben in alle dingen,

behalve in de waarneming van de wereld

waar de geest van de mens zo sterk aan vasthoudt.

In die dingen,

zul je Mij niet vinden.

 

“Splijt hout, en Ik ben daar.

Til een rots op, en ook daar zul je Mij vinden.”

Het komt niet op in de denkgeest van iemand

zo betoverd door illusie om te overwegen

waarom ik het marktplein niet heb genoemd,

of de regering!

 

De aarde,

en alles wat zich daar in bevindt,

kent geen gedachten van Afscheiding

van de Heilige Vader.

Om deze reden worden allen die wensen te ontwaken

aangetrokken tot de natuur.

Daarom ben zelfs ik de woestijn in gegaan.

 

Want als het lawaai van de wereld afneemt,

kan het Koninkrijk beginnen zich te openbaren.

Dat wat de stilte vergemakkelijkt

dient het ontwaken van de Zoon.

 

Ik wil ingaan op je bezorgdheid over

De Jeshua Brieven.

Omdat ik je twijfel zie,

geef ik je deze voorspelling.

Binnen twee weken,

zul je je tape ontvangen

van je geliefde leraar, Jonah.

Hierin zul je de bevestiging

vinden die je zoekt.

 

Ik vraag je:

ga je dan nog weer een verdediging creëren

tegen het doel dat je hebt gekozen?

 

Denk hier eens over na.

 

Amen.

 

Later, terwijl ik de afwas doe en in het afdruiprek zet, schiet het me ineens te binnen dat Jeshua me iets heel concreets heeft gegeven! Een voorspelling. Een die een duidelijke boodschap heeft. Als ik binnen twee weken niets van Jonah hoor, heb ik voldoende brandstof om dit allemaal in twijfel te trekken! En nu rijst er één vraag: Wat als ik de tape wel ontvang?

 

*****

 

18 juni 1988

 

Ik sla af van Tacoma Avenue en rijd de heuvel af, terwijl ik geniet van het uitzicht op de haven beneden me. Zoals altijd bekruipt me een gevoel van simpele blijheid. Ik woon hier graag, dichtbij het water en toch erboven, boven de daken van de buren, vanwaar ik kilometers ver kan kijken, ongehinderd door glas en beton.

 

Aangekomen bij het oude huis, waarvan de bovenverdieping mijn thuis is geworden, loop ik de paar treden op naar de portiek en open de klep van mijn brievenbus. Onmiddellijk stop ik met ademen, zij het heel even. Er zit een klein pakje in, een bruine verzendenvelop, precies de goede maat voor een cassettebandje. Een eerste blik bevestigt dat het van Hossca Harrison afkomstig is.

 

Nu veel langzamer, ga ik om de hoek van het huis de trap op naar de eerste verdieping, en open de deur die ik vergeten was op slot te doen toen ik vanochtend wegging. Eenmaal binnen wordt mijn aktetas zachtjes op de bank gegooid, de bruine envelop op de eetkamertafel, en zit ik in mijn schommelstoel. Binnen een paar seconden zit mijn hoofd vol uitvluchtgedachten: “Ik moet echt de was doen, en het is lang geleden dat ik gestofzuigd heb. Heb ik vanmorgen het vuilnis buitengezet?”

 

“Zo is het genoeg!” roep ik hardop, en dan rustiger: “Laten we dit gewoon afhandelen.”

 

Ik stop de cassette in de cassettespeler en nestel me in mijn schommelstoel. De haven is zo stil vanavond. Er is maar één tanker, die geduldig wacht tot hij de haven wordt binnengesleept door de welbekende groen-witte sleepboten. De lichtjes beginnen te glinsteren in het glasheldere water, linten van dansende schittering die verdwijnen in de heuvel die slechts een huizenblok hiervandaan ligt.

 

Een klik geeft aan dat de band er klaar voor is, en ik richt mijn aandacht erop, maar laat mijn ogen rusten op het kalmerende water beneden.

 

“We hebben vragen voor Marc Hammer,” zegt de opgenomen stem van Rebecca Harrison.

 

“Zeg het maar,” buldert de stem van Jonah. Het is een stem zo uniek, zo krachtig, dat je hem niet kunt vergeten.

 

“Vorig jaar heb ik twee vrienden ontmoet in een café in Ballard…”

 

“Oh, heel toevallig, zegt gij?” onderbreekt Jonah.

 

In mijn ervaring kent hij de ware bedoeling van mijn vragen al voordat ze gesteld zijn, alsof hij antwoordt tot een diep niveau van oprecht onderzoek dat vaak ontoegankelijk is voor mijn bewuste denkgeest.

 

Hij gaat verder: “Komt niet alles, mijn vriend, wat zich voordoet in overeenstemming met  iemands wezen, voort uit een groots ontwerp? Geen ontwerp door een kracht of bron buiten jezelf, maar doordat zielen naar elkaar toe worden getrokken om met elkaar te delen, om elkaar te onderwijzen en van elkaar te leren, om oeroude herinneringen terug te brengen die men vergeet, omdat ze zo afgeschermd zijn van het geprogrammeerde bewustzijn.”

 

“Inderdaad, zoals gij wel weet, en wij hebben dikwijls tot u gesproken, uw doel – is het niet? – is om inzicht te krijgen in iemands eigen innerlijke verlichting, iemands eigen innerlijke kracht, om anderen bij te staan bij het verwerken van trauma’s. Sterker nog, om uw eigen trauma te genezen…”

 

Dat alles uit één schijnbaar onschuldige vraag over een ontmoeting met een paar vrienden. Hij is er al, en raakt die ruimte diep in mij. Ik kan het voelen. Het zijn niet zozeer de woorden, maar een gevoel dat wordt opgeroepen. Mijn ego, mijn beschermende masker, kan me niet afschermen tegen dit gevoel.

 

En nu stromen de tranen ongehinderd, alsof mijn hele lichaam zich opent. De tranen banen zich een weg – vanuit de cellen in mijn benen, mijn armen, mijn borst, overal – tot aan, en uit mijn ogen. Ik ben een tintelende, jankende massa vlees. Maar het voelt zo goed. De tranen stromen onverminderd door tijdens de rest van de sessie, terwijl ik Jonah vragen stel over mijn weerstand, over mijn angst dat het allemaal maar een egotrip is, over Jeshua…

 

“Wanneer iemand zich voorbereidt op het veranderen van de werkelijkheid, om van wat je een oude werkelijkheid zou noemen naar een nieuwe werkelijkheid te gaan, dan komt middenin die verandering het negatieve ego, het oude, angstige programma aan de oppervlakte. Zelfs datgene wat zou kunnen worden aangeduid als de verborgen onbewuste programmering begint naar boven te komen.”

 

“Gij hebt ons in het kader van deze energie gevraagd om onverbloemd en openhartig met u te zijn? Inderdaad, dat zullen we zijn.”

 

Hij heeft me gehoord. Toen ik de vragen op de post deed, had ik Jonah in stilte gevraagd geen blad voor de mond te nemen en eerlijk tegen mij te zijn. En dat doet hij dan ook!

 

“Waar zijt gij bang voor? Wat is er in dit leven om bang voor te zijn? De dood? Wat is de dood anders dan eenvoudig door een deur gaan om naar een andere deur te gaan, die ‘geboorte’ heet. Het is de dood van het oude bewustzijn, de dood van de oude werkelijkheid, om de geboorte mogelijk te maken van een nieuwe werkelijkheid, een nieuwe dimensie van het leven.

 

Toeval. Wat is dat woord, ’toeval’? Een ongeluk? Is het universum een ongeluk? Is de aarde een ongeluk? Is de geboorte van een kind een ongeluk? Is de vlucht van een vogel, het geluid van een dolfijn, het zingen van een walvis, of de geboorte van een ster een ongeluk? Is het allemaal toeval? Of is het – inderdaad – een groots plan van de Eenheid, van dat wat ‘God’ wordt genoemd? Er is nooit zoiets als ’toeval’. Gij werd tot ons aangetrokken vanwege uw oeroude herinneringen aan ons. Om het ego te doorbreken, zodat het hart kan worden gevonden.

 

Is dit allemaal ingebeeld? Inderdaad, mijn vriend, men kan zich niet inbeelden wat men niet heeft ervaren. Inderdaad, overweeg deze stelling. Wij begrijpen heel goed dat gij een rechtstreeks antwoord wilt: ‘ja’ of ‘nee’, gebeurt dit? Maar je moet het op deze manier gewaar worden. Jeshua bestaat in iedereen. Op deze manier  begrijp je, mijn vriend, dat een deel van jou Jeshua is. Er is een deel van Jeshua in ieder van ons. Jeshua is een energie, die ‘Waarheid Brenger’ betekent. Eert wat gij hoort. Eert wat gij spreekt. Van belang is de symboliek van deze energie te begrijpen, wat ‘Waarheid Brenger’ betekent.”

 

Plotseling en dramatisch, verdwijnt alles wat de werkelijkheid van dit moment uitmaakt. Tegelijkertijd word ik geëlektriseerd, elke cel van mijn lichaam bruist alsof ik ben opgeladen door een onzichtbare bron van sublieme energie, de energie van herkenning.

 

Voor mij staat een figuur die ik nu goed ken. Het is de beeltenis van Jeshua, stralend in gouden licht, en om hem heen – bezijden, beneden en boven hem – staan andere wezens, even stralend. Op de een of andere manier weet ik dat zij alle wezens voorstellen die ooit hebben geleefd, of nog zullen leven. Hun glimlach en uitstraling drukken een vreugde uit die alle beschrijving te boven gaat. De persoon Jeshua, ja, dat hele leven geeft uitdrukking aan de werkelijkheid van Christus, die wij allen zijn! Mijn God, maakt zijn leven de waarheid van ons echte wezen zichtbaar, en spiegelt het terug aan onze bewuste denkgeest wat zo lang geleden vergeten werd? Was hij, is hij, de ziel van ieder van ons, en fluistert hij de enige voor de hand liggende waarheid toe aan ons hart?

 

Waarheid Brenger. De tranen zijn gestopt. In feite voelt het alsof alles is gestopt, vooral mijn gedachten. Geen grijpen naar stukjes en brokjes om er tegenin te gaan. Geen weerstand tegen wat ik voel, of wat ik ervaar. De woorden galmen onophoudelijk in mijn gedachten, resonerend als een echo zonder einde: “Waarheid Brenger, Waarheid Brenger, Waarheid Brenger…”

*****

 

19 juli 1988

 

Nu, beginnen we.

 

Geliefde broeders,

jij die vertoeft aan de rand van het Licht.

nog gelovend dat duisternis je thuis is,

sta Mij toe tot je te spreken op dit kostbare moment,

dat, tussen haakjes,

zich niet in de tijd bevindt.

 

Tijd is de maat van illusie.

Wat Werkelijk is, is altijd buiten de tijd.

 

Opnieuw wil Ik met je delen,

dat als je de sluier van je ervaring

wilt penetreren

en daarbinnen vinden

wat je kan bevrijden,

dan moet je altijd naar je gevoel gaan.

Want de gedachten die je vasthoudt zijn of

het product van andere denkgeesten

die vastzitten in de slavernij van de duisternis,

of zijn geboren uit je eigen vasthoudendheid

aan de waarheid van omstandigheden.

 

Nooit ben je los van het Koninkrijk,

behalve door je duidelijk vrije keuze.

Overdenk deze ene waarheid ten diepste.

Wanneer je gaat vertrouwen

op de wil van de Vader voor jou,

zal alle twijfel over je ervaring

voor altijd verbannen worden.

Betwijfel dit niet!

 

Toch wil ik met je delen

dat er geen routekaarten zijn;

jij bent je weg naar huis.

 

Daarom is leiding een kunst

die de grootste volharding vereist,

omdat jij voortdurend jouw ervaring creëert.

Mijn leiding wordt gegeven

gewoon omdat je erom gevraagd hebt.

Welnu, overweeg dit:

Mijn leven onder jullie was niets meer

dan je eigen leven.

Mijn ervaring van toen is geheel de jouwe,

want de Zoon is inderdaad Eén.

 

Zie dan:

Jeshua is niet –

en was niet –

gescheiden van jou,

maar is een deel van jou.

Het kan niet anders zijn.

 

Ik geef je geen specifieke instructies

in verband met de ervaring

die je creëert, noch zal ik dat doen.

Dat is niet Mijn doel.

Mijn doel is om je te begeleiden op dit,

het laatste deel van je reis.

Wanneer je bent gekomen tot waar IK BEN,

zal het voltooid zijn,

en een nieuwe zal verschijnen.

Ik zal je leiden

voorbij alle schaduwen

eens,

en voor altijd.

De schaduwen ken je goed.

 

Deze dag,

herinner je dat je

de eniggeboren Zoon bent,

en dat niets er toe doet behalve

de herinnering aan Mij.

Voorbij alle uiterlijkheden,

is dit de enige ervaring

die werkelijk voor jou plaatsvindt,

alsook voor iedereen.

 

Dit is absurd

voor de geketende denkgeest,

want onthoud altijd:

wat verschijnt als duisternis is licht

voor de wereld,

maar dat wat Licht is

wordt geacht duisternis te zijn.

Er is geen verlossing in de waarneming van jouw wereld.

Laat ze daarom

eenvoudig los.

Spoedig zul je geheel en al in Mij vertoeven.

Hierin ligt het doel van je

bestaan in de wereld,

hierin zul je de bedoeling van je ziel kennen.

 

Vrede geef Ik jullie,

Mijn geliefde broeders.

 

Amen.

*****

 

21 juli 1988

 

Nu, beginnen we.

 

Nogmaals, kom ik naar je toe

want, weer,

heb je gevraagd.

 

IK BEN Dat wat woont

in het Hart van Allen.

IK BEN Dat wat ontspringt uit de Vader

en vóór alle werelden is.

IK BEN Dat wat onder jullie gewandeld heeft:

en de wereld kende Mij niet.

Geliefde broeders,

vrede geef Ik jullie.

 

Niet zoals de wereld het zich kan voorstellen,

schenk ik aan jullie.

Ik roep,

maar weinigen luisteren.

Nog minder antwoorden.

 

Bij alles,

rust eerst in Mij,

en ken de wil van je Vader.

In alles,

sla geen acht op de leer van de wereld,

want wat geboren is uit onwetendheid

kan slechts leiden tot onwetendheid.

Maar dat wat voortkomt uit Licht.

leidt zeker naar Licht,

want dat Licht,

is het.

 

Laat alle angst los,

omarm alles wat je bent,

en geef hierin uiting aan het Licht dat je bent.

Niet één haar van je hoofd kan worden gekrenkt

wanneer je eerst in Mij verblijft.

Waarom zou je bang zijn voor een moment van fantasie?

Want de wereld is daarvan gemaakt.

Het betekent niets.

 

Liefde alleen is de essentie

van alles wat Werkelijk is.

 

Ga nu,

in vrede,

want ik ben altijd bij je.

 

Amen.

 

“Ik kom naar je toe, want je hebt het weer gevraagd.” Bij het herlezen van de communicatie, valt mijn aandacht op die ene regel. Ik kan me niet herinneren dat ik een afspraak met Jeshua heb gemaakt! Dit is niet de enige keer dat hij zo gesproken heeft. Waarom? En waarom kan het mij wat schelen? Hoe kon ik het vragen, en niet weten dat ik het deed?

 

Ik voel me als Sherlock Holmes, die de geheimen van een mysterieuze gebeurtenis probeert te ontsluiten. Sherlock pakt een presse-papier op en voelt dat het belangrijk is, ook al kan hij het niet begrijpen.

 

Net als Sherlock leg ik voor nu mijn eigen presse-papier weer terug.

 

*****