Toen ik de demonstratie in Den Haag zag (juni 25), waarbij honderdduizend mensen de straten rood kleurden met hun actie “trek de rode lijn” voor Gaza, was ik in tranen.
Ik denk dat dat nu echt aan de orde is, massaal de straat op, massaal in actie komen. Maar dan herinner ik mij wat ik ooit van Bernhard Lievegoed geleerd heb: strijden tegen iets geeft alleen maar verharding. Het is beter om voor iets te strijden.
Logisch eigenlijk, als je tegen iets bent dan heb je daar een oordeel over. Je zegt dat het anders moet zijn dan het is. Maar, hoe zit het dan met grens aangeven? Grens aangeven is belangrijk, ook in het dagelijkse leven. En hier kom ik dan even in verwarring en moet ik me steeds weer realiseren dat alles wat gebeurt in ons hoogste belang is. Wat ons tegemoet komt uit de wereld maakt ons bewust van eerder gemaakte keuzes. De eerste stap is dus verantwoordelijkheid nemen voor de situatie. Wij maken daar deel van uit.
Dat wat mij tegemoet komt vanuit de wereld en mij uit mijn innerlijke vrede haalt, vraagt om heling door middel van omarming en vergeving. Het vraagt niet om oordeel en afwijzing. Door afwijzing wordt het zwerfafval, het blijft bestaan. Alleen ware vergeving, liefde, transformeert. En dan kan ik opnieuw kiezen!
Het hele strijdtoneel dat wij zien buiten ons is dus “gevolg van”. De vraag is: willen we dat nog langer?! Het zijn op angst gebaseerde keuzes, ooit gemaakt vanuit de overtuiging dat we afgescheiden zijn van de Bron en van elkaar, dus dat de wereld een gevaarlijke plaats is waar we controle over moeten houden, waar we ons moeten verdedigen, waar het recht van de sterkste geldt en waar we hard moeten werken.
Wil ik dat nog langer? Nee, hier ligt mijn grens. Genoeg. Ik kies opnieuw:
Ik ga voor liefde, mededogen, empathie, dienstbaarheid, voor hartenkracht en vertrouwen.
Ook naar mijzelf toe, juist naar mijzelf toe.
Wat ik in de wereld zie is een spiegel, wat mij raakt vraagt ook nog heling in mijzelf.
Door opnieuw te kiezen creëren we een andere toekomst.
Dus nee, geen nieuwe plannen meer voor oorlog, verdediging, machtsuitbreiding, controle. Het kost een vermogen terwijl er nog heel veel kinderen zijn in dit land die zonder ontbijt naar school toe gaan. Hoe lang zwijgen we nog? Oorlog heeft nog nooit gewerkt!
Maar, wat kunnen we er dan concreet aan doen? Het kan zo’n machteloosheid in mij oproepen.
En machteloosheid kan niet de waarheid zijn over mij. “Ik ben geen slachtoffer van de wereld die ik zie”, ik ben zuiver Geest, één met mijn Schepper, en dus medeschepper.
De wereld laat ons zien wat we tot nu toe gedaan hebben met ons scheppende vermogen. Er is geen goed of fout alleen een constatering. We zien gewoon veel lijden en ellende.
Zoals ons van diverse kanten verteld wordt, leven we in een zogenaamde eindtijd wat niet het einde van de aarde betekent, integendeel.
Een nieuwe tijd breekt aan. We mogen op onze kostbare planeet naar een ander niveau opstijgen. En ook heb ik uit diverse bronnen begrepen dat er nu een voldoende aantal mensen is die gebeden hebben voor vrede, die een andere wereld willen. De kritische massa die daar voor nodig was, is bereikt.
En hoe deze eindtijd dan zal zijn, of het kort of lang duurt, hoe heftig het eraan toe zal gaan, hangt helemaal van onszelf af.
Hoe meer mensen hun innerlijk licht aan kunnen houden en in hun innerlijke vrede kunnen blijven, hoe makkelijker het zal gaan.
Maar er zit ook een activiste in mij, ik zou graag iets willen doen. En ik wéét dat innerlijk werk doen heel veel waard is voor de wereld. Maar toch, wat kan ik meer doen.
En daar zit wat mij betreft ook een valkuil.
Immers, ik weet niet wat ik moet doen. Ik weet het niet. Het is goed om dat te beseffen, en in ‘niet weten’ te rusten.
Wat mij in ieder geval te doen staat is mijn verlangen helder maken: ik wil vrede, liefde, respect. Zonder verlangen komen we niet eens van onze stoel af.
Ik kan mijn intentie uitspreken, ik kies ervoor liefde en vrede te leven ongeacht de situatie.
Vervolgens kan ik vertrouwen dat alles wat in mijn leven verschijnt behulpzaam is, dus ik kan toestaan wat is. Vergeven wat verschijnt in de ruimte van mijn bewustzijn.
En dan innerlijk vragen: Vader wat wilt u dat ik doe. Dus de kwaliteiten die ik verlang en waar ik voor kies zijn mijn pakkie an. De vorm, hoe ik reageer geef ik over aan mijn innerlijke leiding, aan mijn hart. Het is mijn ervaring inmiddels dat het zich dan wel ontvouwt.
Zo kreeg ik ook de channeling onder ogen die mij weer een stuk verder hielp met mijn vragen: “Het heilig vrouwelijke” uit De Beginjaren.
Op een bijeenkomst van een groep vrouwen eind jaren 80, legt Jeshua uit wat voor de komende jaren aan de orde is op aarde.
Het vrouwelijke zal haar rechtmatige plaats weer in moeten gaan nemen om de nieuwe aarde geboren te laten worden. Zodat “de zachtheid van het Christusbewustzijn via de vrouwelijke vorm naar voren gebracht wordt”. Het Christusbewustzijn heeft dus een vrouwelijke en een mannelijke kant! Ik begrijp inmiddels dat Magdalena die vrouwelijke Christus vertegenwoordigde maar dat de tijd daar toen nog lang niet rijp voor was.
We leven nu in een volkomen rationele wereld. Natuurlijk hebben we allemaal een mannelijke en vrouwelijke kant. Maar, Jeshua legt ons uit dat het voor vrouwen zo veel gemakkelijker is, want toegankelijker en constanter omdat vrouwen er nu eenmaal voor gekozen hebben om zich als vrouw in deze incarnatie te manifesteren. Het vrouwelijke draagt al de frequentie in zich van compassie, van dienstbaarheid, van diep voelen, van vertrouwen op de wijsheid van het hart. En hoe dat er dan concreet uit gaat zien weet ik nog niet, maar belangrijk is dat wij ons dit bewust maken en dat we hier werkelijk naar verlangen en luid en duidelijk onze intentie uitspreken, zodat de energieën één richting op gaan stromen.
Jeshua:”Onthoud dat de macht niet daarbuiten ligt, tenzij jullie die weggeven”. Met andere woorden, onze kracht terugpakken, weer toe-eigenen, op alle gebieden. Dit is meteen een mooie zelf-onderzoeksvraag:
Waar en hoe heb ik mijn macht weggegeven in mijn leven?
Waar en hoe geef ik die nog steeds weg?
Waar voel ik mij machteloos, dus slachtoffer?
Waar neem ik verantwoordelijkheid voor de situatie en kies ik opnieuw?
Jeshua:……….”wil Christus werkelijk in de wereld geboren worden, dan moet de vrouw – de collectiviteit van vrouwen – naar voren treden en haar toewijding betuigen om opnieuw de Goddelijke Moeder, de Christus, te baren. …………om die frequentie te belichamen, en niet achter te blijven in de schaduw, maar met moed en kracht naar voren te treden om terug te winnen wat verloren lijkt, om te manifesteren en te demonstreren wat inderdaad aanwezig is in alle wezens, of ze nu mannelijk of vrouwelijk zijn. De frequentie van compassie, de frequenties van dienstbaarheid die echt invloed hebben op de planeet door de uitbreiding van liefde, door het vermogen om diep te voelen, door de bereidheid om te vertrouwen op de wijsheid van het hart, om te vertrouwen op de wijsheid van het gevoel boven de suprematie van louter logica of rationaliteit.
Dit en nog meer vertelt Jeshua ons in de channeling uit the Early Years: The Divine Feminine waarvan de Nederlandse vertaling in onze bibliotheek opgenomen is.
https://womlibrary.com/playlist/m6bPK7r1oX/file/84qBrnYmqj
Ikzelf vind het erg inspirerend en hoop meerdere mensen op deze manier te enthousiasmeren.
Reacties zijn welkom!
Yvon Scharis